Fijewski to jeden z najwybitniejszych polskich aktorów teatralnych i filmowych. W ciągu swojej długiej kariery występował w Teatrze Narodowym, Teatrze Polskim w Warszawie oraz wielu innych polskich teatrach. Zagrał również w ponad 100 filmach fabularnych. Szczególnie cenione są jego role w filmach Andrzeja Wajdy. Fijewski współpracował także z wieloma wybitnymi polskimi reżyserami, m.in. z Kazimierzem Kutzem i Krzysztofem Zanussim. Aktor zdobył wiele nagród za swoją pracę, w tym Feliksa Warszawskiego, Złotą Kamerę i Orła.
Kluczowe wnioski:- Fijewski to wszechstronny aktor teatralny i filmowy, który zagrał w ponad 100 filmach.
- Szczególnie cenione są jego role w filmach Andrzeja Wajdy, z którym ściśle współpracował.
- Aktor występował w wielu polskich teatrach, m.in. w Teatrze Narodowym i Teatrze Polskim.
- Artysta zdobył wiele prestiżowych polskich nagród filmowych, jak Feliks Warszawski czy Orzeł.
- Fijewski pracował z wieloma wybitnymi polskimi reżyserami, takimi jak Kazimierz Kutz i Krzysztof Zanussi.
Historia kariery Fijewskiego
Tadeusz Fijewski urodził się w 1922 roku w Warszawie. Już w młodości zafascynował się aktorstwem i związał swoją przyszłość ze sceną. W 1940 roku, mając zaledwie 18 lat, zadebiutował na deskach Teatru Polskiego w Warszawie. W czasie II wojny światowej brał udział w tajnych przedstawieniach konspiracyjnego Teatru Podziemnego. Po wojnie kontynuował pracę w Teatrze Polskim, gdzie występował do 1953 roku.
Przełomowym momentem w jego karierze był angaż do stołecznego Teatru Narodowego w 1953 roku. Na tej scenie stworzył wiele niezapomnianych ról, m.in. w spektaklach „Mąż doskonały” Aleksandra Fredry czy „Kariera Artura Ui” Bertolta Brechta. grał tu aż do przejścia na emeryturę w 1985 roku.
Równolegle z pracą w teatrze Fijewski rozwijał także karierę filmową. Zadebiutował na dużym ekranie w 1946 roku rolą w filmie „Zakazane piosenki”. Przez kolejne dekady zagrał ponad 100 ról w polskich filmach fabularnych. Do jego najsłynniejszych kreacji należą role w obrazach Andrzeja Wajdy, m.in. w „Kanał” (1957) i „Popiołach” (1965).
Lata 60. i 70. - szczyt popularności
Lata 60. i 70. XX wieku to okres największej popularności Fijewskiego. Aktor kontynuował występy w Teatrze Narodowym, ale przede wszystkim grywał w kolejnych głośnych filmach polskich reżyserów. W 1969 roku zagrał w „Rękopisie znalezionym w Saragossie” Wojciecha Jerzego Hasa. Kolejne dekady przyniosły role m.in. w „Weselu” Andrzeja Wajdy (1972) i „Ziemi obiecanej” (1975) tego samego reżysera. Fijewski grał również w filmach Kazimierza Kutza, Janusza Morgensterna i Krzysztofa Zanussiego.
Doceniany za talen komediowy, stworzył także wiele zapadających w pamięć ról komediowych, m.in. w filmach Stanisława Barei. Jego aktorski kunszt, charyzma i charakterystyczny głos sprawiły, że stał się jednym z najpopularniejszych polskich aktorów drugiej połowy XX wieku.
Najważniejsze role filmowe z udziałem Fijewskiego
W bogatej filmografii Tadeusza Fijewskiego znajduje się ponad 100 tytułów. Aktor zagrał zarówno w arcydziełach polskiej kinematografii, jak i w filmach komercyjnych. Oto kilka z jego najważniejszych i najbardziej pamiętnych ról filmowych:
- „Kanał” (1956), reż. Andrzej Wajda - dramat wojenny, jeden z klasyków polskiego kina. Fijewski zagrał porucznika „Mądrego”.
- „Popioły” (1965), reż. Andrzej Wajda - ekranizacja powieści Żeromskiego z Fijewskim w roli Rafała Olbromskiego.
- „Rękopis znaleziony w Saragossie” (1965), reż. Wojciech Jerzy Has - surrealistyczny film z elementami groteski. Aktor wcielił się w postać Wojewody.
- „Sami swoi” (1967), reż. Sylwester Chęciński - jedna z najpopularniejszych polskich komedii z Fijewskim w roli Kargula.
- „Wesele” (1972), reż. Andrzej Wajda - ekranizacja dramatu Wyspiańskiego z Fijewskim jako Radczyni.
Fijewski współpracował z najwybitniejszymi polskimi reżyserami i zawsze potrafił wnieść do swoich ról ogromny ładunek ekspresji. Jego role dramatyczne i komediowe na stałe wpisały się do kanonu polskiego kina.
Czytaj więcej: Komisarz Forst kolejność oglądania | Skrócona lista sezonów serialu Mróz
Teatralne wcielenia aktora Fijewskiego
Kariera filmowa nie przesłoniła teatralnej pasji Tadeusza Fijewskiego. Przez całe życie aktor był związany ze sceną, dając niezapomniane kreacje w spektaklach Teatru Polskiego i Teatru Narodowego w Warszawie. Do najważniejszych teatralnych ról artysty należą:
Sługa Kalimus w "Damach i huzarach" Aleksandra Fredry w Teatrze Polskim (1947)
Brawurowa kreacja słynnego kaletnika i intryganta w jednej z najpopularniejszych fredrowskich komedii. Fijewski w pełni wykorzystał swój talent komediowy.
Hrabia Henryk w "Ślubach panieńskich" Aleksandra Fredry w Teatrze Narodowym (1957)
Rola pełna wdzięku i lekkości wgenialnej fredrowskiej komedii. Aktor z mistrzostwem oddał charakterystyczny styl gry salonowej.
Artur Ui w "Karierze Artura Ui" Bertolda Brechta w Teatrze Narodowym (1964)
Jedna z najważniejszych ról Fijewskiego - tytułowy bohater sztuki Brechta o ksiażęciu przemocy i faszyzmie. Aktor stworzył kreację pełną grozy.
Przez całe życie Fijewski pozostał wierny teatrowi, który dał mu sławę. Doceniany był przez krytykę za warsztat aktorski, dykcję i brak maniery.
Współpraca Fijewskiego z Wajdą
Jedną z najważniejszych relacji w karierze Tadeusza Fijewskiego była jego współpraca z Andrzejem Wajdą. Aktor wystąpił łącznie w 10 filmach wybitnego polskiego reżysera. Owocem tych spotkań były wybitne role, które na trwale zapisały się w historii polskiej kinematografii.
| Film | Rola Fijewskiego |
| Kanał (1957) | Porucznik „Mądry” |
| Popioły (1965) | Rafał Olbromski |
| Wesele (1972) | Radczyni |
| Ziemia obiecana (1975) | Maks Baum |
| Panny z Wilka (1979) | Faustyn Wilecki |
Fijewski świetnie odnajdował się w poetyckich, metaforycznych obrazach tworzonych przez Wajdę. Ich współpraca zaowocowała stworzeniem psychologicznie pogłębionych portretów postaci, które na zawsze weszły do historii polskiego kina.
Życie prywatne aktora Fijewskiego
Tadeusz Fijewski unikał sensacji i skandali, stroniąc od życia celebryckiego. Jego życie prywatne dzieliło się na dwa główne etapy.
Pierwszą żoną aktora była Barbara Rachwalska, scenografka filmowa. Małżeństwo trwało w latach 1947-1976 i zakończyło się rozwodem. Z tego związku Fijewski miał córkę Katarzynę.
Drugą żoną artysty była aktorka Anna Ciepielewska, z którą ożenił się w 1977 roku. Para pozostała razem aż do śmierci Fijewskiego w 2006 roku. Artysta zmarł w wieku 84 lat i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Fijewski unikał rozgłosu i raczej stronił od życia towarzyskiego. Wolny czas poświęcał na czytanie książek, spacery z psem i spotkania z najbliższymi przyjaciółmi.
Fijewski jako reżyser i scenarzysta
Choć aktorstwo pozostało główną dziedziną aktywności zawodowej Fijewskiego, to artysta próbował także swoich sił jako reżyser i scenarzysta filmowy.
Jego debiutem reżyserskim był film „Życie raz jeszcze” z 1967 roku z udziałem m.in. Barbary Krafftówny. Obraz spotkał się jednak z chłodnym przyjęciem. Lepsze recenzje zebrała komedia „Wniebowzięci” z 1971 roku.
Fijewski napisał również scenariusz do filmu „Brunet wieczorową porą” (1976) w reżyserii Stanisława Barei. Produkcję cechowały znakomite dialogi, które stanowiły mocny punkt tej komedii obyczajowej.
Choć dorobek Fijewskiego jako reżysera i scenarzysty nie dorównywał jego osiągnięciom aktorskim, to pokazał on swoją wszechstronność i zamiłowanie do kina nie tylko jako aktor, ale i twórca filmowy.
Podsumowanie
Tadeusz Fijewski był jednym z najwybitniejszych polskich aktorów XX wieku. Jego niezwykły talent i charyzma sprawiły, że stworzył dziesiątki niezapomnianych kreacji filmowych i teatralnych. Fijewski błyszczał zarówno w rolach dramatycznych, jak i komediowych. Szczególnie cenione są jego kreacje w filmach Andrzeja Wajdy, z którym łączyła go wieloletnia współpraca.
Kariera Fijewskiego obejmowała zarówno występy w teatrach (m.in. Teatrze Narodowym), jak i role w ponad 100 filmach fabularnych. Aktor współpracował z najtuzami polskiej kinematografii, takimi jak Wajda, Has, Kutz czy Zanussi. Zdobył wiele nagród, m.in. Feliksa Warszawskiego i Orła. Doceniany był za niezwykły profesjonalizm, pracowitość i brak aktorskiej maniery.
Życie prywatne trzymał z dala od blasku reflektorów. Był dwukrotnie żonaty – najpierw z Barbarą Rachwalską, a później z Anną Ciepielewską. Zmarł w wieku 84 lat, do końca ciesząc się ogromnym szacunkiem widzów. Jego role na zawsze wpisały się do kanonu polskiej kultury.
Fijewski był artystą kompletnym – błyszczał zarówno w teatrze, jak i w filmie. Stworzył galerię niezapomnianych postaci, które na zawsze pozostaną w pamięci widzów. Jego dorobek na trwałe zapisał się w historii polskiej kultury XX wieku.
Tagi
Udostępnij artykuł
